مدح و شهادت امام جواد علیه‌السلام
ای عرش، خاک پای تو یا حضرت جواد جود و کرم گدای تو یا حضرت جواد دل مـهـبـط ولای تو یا حضرت جـواد قـرآن پُـر از ثنای تو یا حضرت جواد مـدّاح تـو خـدای تو یـا حضرت جـواد جان جهـان فـدای تو یا حضرت جواد در حُـسن تو فـروغ خـدا موج می‌زند آیات جود و لطف و عطا موج می‌زند در خُـلق با صفـات، صفا موج می‌زند در طلعـتت جـمال رضا مـوج می‌زند راز و نیار و ذکـر و دعا موج می‌زند در صحن با صفای تو یا حضرت جواد تو کـیـستی؟ فـروغ خـداونـد سـرمدی فـرزنـد فـاطـمـه ثــمـر قـلـب احـمـدی جـان مجـسّـم اسـتـی و روح مجـرّدی دیـن را مـؤیّــدی و خــدا را مـؤیّــدی ابـن الـرّضـای اوّل و سـوّم مـحـمّـدی ایمان بود رضای تو یا حضرت جواد جـود و کـرم دو سـائـل باب کـرامتـت بر نه فلک حکـومت و در دل اقامتت در روز حـشر چشم قیامت به قـامتت از کـودکـی به دست، لـوای امـامـتـت بر مـلـک بی حـدود الـهـی زعـامـتـت خود چیست اقتضای تو یا حضرت جواد عـلـم تو فـوق عـلم تـمامیِّ عـالـم است در شرح علم و دانش تو وصف ما کم است عاجز به پیش نطق تو صد پور اکثم است گـفـتار تو تمام چو آیـات محـکم است هر جمله ات حیات دو صد پور مریم است ای حرز جان، دعای تو یا حضرت جواد پایت به فرش و زینت عرش معظّمی در کـودکـیـت پـیـر اسـاتـیـد عــالـمـی احـیـاگـر هـزار مـسـیـحـا به هر دمی آری نـهـم وصـیِّ رســول مـکــرّمــی ابـن الــرّضــای اشـــرف اولاد آدمـی خـلـقـت بود برای تو یا حضرت جواد مأمون ذلیـل عـزّت و جـاه و جلال تو قـدر و جـلال و منـزلـتـش پـایـمال تو قـرآن گـواه دانش و عـلـم و کـمـال تو پـیـدا بـود جــمـال خـدا در جـمـال تـو جنّت شکـوفه ای بود از یک نهـال تو هستی بود عطای تو یا حضرت جواد با آن جلال و عزّت و قدر و کمال و جاه گـردید بر تو خـانـۀ در بـسته قـتـلگـاه شد هـمـسـر تو قـاتـلـت ای حجّـت اله در موسم جوانی، بی جرم و بی گـناه شــد قـسـمـت تـو زهــر جـفــا آه آه آه از یـار بی وفـای تو یا حضرت جـواد در بین حجره سوختی و دست و پا زدی وز سوز دل رسول خدا را صدا زدی هنـگـام مـرگ نـالـۀ به یاد رضا زدی از اشگ دیده زخم درون را دوا زدی در بیـت خـویش نـالـۀ واغـربـتـا زدی کی بود این سزای تو یا حضرت جواد دنـیـا نـدیــد بـعـد پــدر شــادمــانـی‌ات پـیـوستـه بود غـصّه و درد نـهـانی‌ات تـا شـد خـمـوش زمــزمـۀ آسـمـانی‌ات قاتل گریست بر تو و بر نوجـوانی‌ات در قلب «میثم» است غـم جـاودانی‌ات سوزم من از عزای تو یا حضرت جواد |